SPECTACULAIRE METAMORFOSE

Beste Treurwilg in de tuin van mijn buren,
't Is lente, ook in de Westhoek. Is die anders dan elders in Vlaanderen, in Europa, in de wereld? Dat zou wel heel pretentieus zijn. En toch. De lente merkt iedereen allicht het beste in zijn eigen tuin of in het zicht dat hij elke dag door zijn raam heeft. Uit onze woonkamer zien we jou het hele jaar door. Je bepaalt onze horizon, die door jou trouwens wel erg dichtbij staat. Maar dat vergeven we je want jij bent het die elk jaar de échte lente inluidt. Mijn tenen krullen als ik weerlieden als Frank godbetert Deboosere hoor over de meteorologische lente die dan ergens eind februari begint of zo. Wat een klinkklare onzin. De lente begint als jij, beste Treurwilg, groen kleurt. Het is trouwens een spectaculaire metamorfose. Een week geleden hing er een eerste grijsgroene waas in je takken, een paar dagen later was het al een frisgroene wemeling en sinds gisteren zijn het heuse groene blaadjes. Wat een aandoenlijk schouwspel.
En straks wordt het helemaal mooi, als de bergen, die elke dag weer als een amfitheater opdoemen als ik op De Hoogte kom bij 't binnenrijden van Reningelst, weer groen staan. Nu zijn het nog logge, lichtjes dreigende, donkere hopen op de einder. Straks worden het uitnodigende, haast lieflijke heuveltjes. Dat woord bestaat natuurlijk alleen maar in toeristische folders: lieflijk. En als iets niet lieflijk is dan moet het wel pittoresk wezen, of het haalt de folders niet. Dit terzijde, want het mag best in alle toeristische folders staan dat er straks wel iets heel bijzonders aan de hand is op die heuvels, als de boshyacinten bloeien. Als dan de zon even doorheen het piepjonge, groene gebladerte tot op dat blauwe tapijt schijnt, dan ben je even weer onder de indruk van de schepping (wie dat dan ook voor mekaar heeft gekregen).
Ik ken één plek waar je gedurende hooguit één week nog de laatste hyacinten ziet terwijl de brem al vlamt en de meidoorns in volle bloei staan. Ik hou ze voor mezelf.
Hou je goed, Treurwilg en doe je naam vooral geen eer aan,
Je buurman Wim